|
||
![]() |
Trudności w poszukiwaniu sygnałówBardzo dużym utrudnieniem jest trudność przewidzenia na jakiej częstotliwości radiowej mogą być wysyłane sygnały przez poza ziemskie cywilizacje. Emisja silnych sygnałów w zbyt szerokim zakresie częstotliwości byłaby kosztowna energetycznie i bardziej prawdopodobne jest, że takie sygnały mogą być nadawane w stosunkowo wąskich zakresach częstotliwości. Oznacza to, że program SETI musi analizować całe, jak najszersze spektrum fal, dla każdej badanej gwiazdy. Kolejnym problemem jest w jaki sposób może być modulowany i kodowany sygnał nadawany przez obcą cywilizację. Pozaziemska technologia prawdopodobnie jest zupełnie inna od naszej, co utrudnia odgadnięcie rozwiązań telekomunikacyjnych opracowanych przez kosmitów. Specjalistom z tej dziedziny wydaje się jednak, że należy poszukiwać silnego sygnału nadawanego we wąskim zakresie częstotliwości o złożonej strukturze charakteryzującej się pewną regularnością. Z energetycznego punktu widzenia wydaje się mało prawdopodobne, aby jakaś obca cywilizacja zdecydowała się wysłać wystarczająco silny sygnał, aby mógł on dotrzeć do każdej gwiazdy w swoim kosmicznym sąsiedztwie. Bardziej rozsądne jest wysyłanie sygnałów w "najbardziej obiecujących kierunkach", wybranych ma podstawie założeń zbliżonych do tych z projektu SETI, opisanych powyżej. Jednak podsłuch nawet takich ukierunkowanych sygnałów okazuje się bardzo trudnym zadaniem, ponieważ na potencjalnej drodze przedmiotowych sygnałów znajduje się mnóstwo źródeł zakłóceń. Każda z gwiazd wysyła bowiem swój własny szum radiowy, który może mieszać się z poszukiwanymi sygnałami. Dochodzi fakt, że obok dobrze znanych gwiazd występują w kosmosie jeszcze obszary pyłu międzygwiazdowego. Początki programu SETIWspółczesny program SETI został zapoczątkowany 19 września 1959 roku. W dwustronicowym artykule pt. "Searching for Interstellar Communications" opublikowanym w Nature przez dwóch młodych fizyków Philipa Morrisona i Giuseppe Cocconi'ego została opisana możliwość komunikowania się w przestrzeni kosmicznej za pomocą fal radiowych o długości 21 cm (1420 MHz). Wybór akurat tej częstotliwości był podyktowany wieloma racjonalnymi przesłankami:
|